Autisme

Vanuit de klassieke benadering is autisme een stoornis of beperking in de informatieverwerking in de hersenen. Kenmerkend zijn beperkingen bij sociale interactie, communicatie, verbeelding en gedrag. Ook op sensorisch vlak (zintuigen) kan er sprake zijn van over- en onder gevoeligheid.

Bij autistische kinderen zijn afwijkingen in het microbioom gevonden en is gebleken dat ze vaker een ‘lekke darm’ hebben: een verhoogde doorlaatbaarheid van de darmwand.

Dit is echter slechts het topje van de ijsberg

Ook diepgaande kennis van trauma en de invloed op de menselijke ontwikkeling is noodzakelijk om autisme beter te leren begrijpen.

Psychiater en trauma deskundige Bessel van der Kolk geeft in 2020 aan:

“Er is zoveel overlap in gedragsuitingen bij autisme en trauma dat het eigenlijk niet goed mogelijk is om te onderscheiden wat nu precies wat is.”

Marcus Krielen:

“In mijn werk als ambulant autismebegeleider en behandelaar begon het mij in vele casussen op te vallen dat alle mensen met de diagnose autisme, enige vorm van trauma hebben meegemaakt. En dat dit trauma meestal wordt ‘doorgegeven’ via onopgelost trauma in het gezin van herkomst en/of de familielijn. Trauma heeft ingrijpende invloed op cognitie, zelfregulatie, de ontwikkeling van het ‘zelf’ en interactie met anderen. Door holistisch naar de klachten te kijken, komt autisme in een heel ander daglicht te staan. Maar daarvoor is diepgaande kennis over trauma, lichaamsgerichte therapie, familiesystemen, epigenetica en neuroplasticiteit noodzakelijk.

Autisme hoeft geen ontwikkelingsstoornis te zijn die levenslang invloed heeft op diverse levensgebieden. Met de juiste aanpak en behandeling is grote groei en ontwikkeling mogelijk.”